Wątpliwości

Narnijczyk

Skojarzyło mi się to z jakimś zakonem Aslana Laughing

. Ale tak na serio to ciekawy punkt widzenia i dobrze, że na to zwróciłaś uwagę. Piotr i reszta chyba rzeczywiście nigdy się z nikim nie związali, przynajmniej na stałe (ma tu na myśli małżeństwo). Ciekawe czy to był celowy zabieg Lewisa? Czy po prostu nic o tym nie napisał, a było inaczej?

Nieco oswojony

Cóż, wszyscy prócz Zuzi, Poli i Digory'ego umarli młodo, więc nawet nie bardzo mieli czasu założyć własną rodzinę...
Co do Poli i Digory'ego to fakt, że nie zostali parą, może być bardzo prozaiczna. Spróbowali, ale nie wyszło, nie zaiskrzyło, więc postanowili zostać tylko przyjaciółmi i już. Owszem, może się i kochali, ale jako dzieci. Lecz potem dorośli.

Prawdziwy Narnijczyk

Dobrze powiedziane, może chodziło o to że Narnia zmienia ludzi do tego stopnia że z "niewtajeniczonymi" po prostu nie chcieli się wiązać? Mam jeszcze i drugą propozycję, nie wiem jak to nazwać ale mam wrażenie, że mogło chodziło tu ruwnież o jakiś uraz przychiczny u Lewisa. Jego o kilka lat młodsza żona umarał, a on został sam.Może chodziło Mu o to aby pokazać czytelnikowi, że lepiej iść przez życie samuemu/samej niż po śmierci ukoanej/ego cierpieć katusz?

Zakon Aslana - dobrze brzmi

taką propozycję można również rozważyć hehe Mruga

Nieco oswojony

A mnie się zdaje, że lepiej kochać i cierpieć, niż nie kochać wcale.

Ale nie odchodząc od tematu: "Przyjacielowi Narnii" na pewno trudno byłoby żyć z kimś "niewtajemniczonym". Musiałby się przez cały czas pilnować, żeby nie wyrwać się z czymś związanym z Narnią.
Zaś co do Profesora... Hm. Myślę, że gdybym ja była żoną Digory'ego to na pewno do pasji by mnie doprowadzały jego szeptane "narady" z Polą. Byłabym po prostu zazdrosna o taką zażyłość i ich wspólne tajemnice. Może dlatego właśnie się nie ożenił?

Prawdziwy Narnijczyk

Może, ale może też chodziło o to samo co z rodzeństwem, On był "wtajemniczony" Pola równiez, ale nie zaiskrzyło. Tak mi się przynajmniej wydaje, ale mogę się mylić. Co do rodzeństwa to tylko Zuzanna się wyłamała, mogę sie załozyć że miała sporo powodzenia, choć sie niedziwe Mruga

Właśnie dlatego było jej łatwiej zwiazać się z kimś "niewtajemniczonym" ponieważ sama wyparała się Narnii, co mam jej za złe ale to juz poza tematem.

Prawie jak Narnijczyk

Zgadzam się, to wygląda właśnie jak nawiązanie do życia zakonnego, kiedy miłość Boga i Jezusa (Aslana w tym wypadku) jest jedynym, czego potrzeba do życia. Wydaje mi się, że skoro zasmakowali bliskiego kontaktu z Aslanem nie potrzebowali zwykłej, ludzkiej miłości.

Prawdziwy Narnijczyk

Może Lewis chciał przez to pokazać że życie dla boga jesze ważniejsze niz życzie prywatne? Już sam nie wiem co o tym myśleć........

Turysta Narnijski

Prawie jak Narnijczyk

ojej, jak miło ;3
Odczucia i doświadczenia autora na pewno mają wpływ na postaci i zdarzenia, chyba właśnie na podstawie m.in. swojego życia autor pisze książki, żeby coś w nich zawrzeć. Na pewno nawrócenie, a potem głęboka wiara Lewisa pomogły mu po stracie miłości, uważał je za coś codziennego i nie wyobrażał sobie, jak to żyć bez nich. Moim zdaniem cenił je i chciał to pokazać. Ale chyba odchodzę od tematu

Podsumowując, stawiam na "zakon Aslana"

Administrator

Ale właściwie czemu by nie można było powiedzieć ukochanej osobie o Narnii? Jeśli z kimś się jest w małżeństwie, to nie powinno być żądnych tajemnic.

Prawdziwy Narnijczyk

Nie powionno, ale z reguły jest ich sporo. W takim razie postaw się na miejscu żony jakiejś osoby która przypadkiem kiedys odwiedziła inną krainę. Jak byś zaregowała będąc osobą nieierzącą w magię, istnienie innych światów i.t.p.?

Mati, zainstaluj sobie słownik w przęglądarce;)

Monilip

Prawie jak Narnijczyk

Gotowałam spokojnie obiad i nagle mnie "natchnęło", oto rezultaty:

1. Zgadzam się z Matim. Jak byście zareagowali słysząc od żony/męża, że będąc dzieckiem odwiedzili niesamowitą krainę, w której rządził wielki lew? Smutne, ale prawdziwe, nasi bohaterowie nie chcieli być brani za szaleńców. Teraz powiedzielibyśmy, że to przejaw dziecięcej fantazji, ale wtedy? To były inne czasy, a jakby mąż/żona nie mieli poczucia humoru, mogliby wylądować w szpitalu psychiatrycznym. Tak mi się wydaje. Poza tym np. Digory był profesorem, nie mógł pozwolić sobie na opinię szalonego.
2. Nawet jeśli punkt 1 to bzdury, to ja dla świętego spokoju milczałabym. Nawet jeśli ja wiedziałabym, że to prawda, nie byłabym w stanie wytłumaczyć mojemu mężowi, że przeszłam do Narnii przez starą szafę, albo używając magicznych pierścieni.
3. Zastanawialiśmy się, czemu bohaterowie nie zakochali się w sobie pod wpływem wspólnych doświadczeń. Jedną z przyczyn miał być wiek. Przypomniałam sobie, że na odwrocie mapy Narnii mam oś czasu, ukazującą wydarzenie z naszego i narnijskiego świata. Pola Plummer urodziła się w 1889, a Digory Kirke w 1888 roku. W chwili podróży mieli więc 11 i 12 lat (1900 rok). Wtedy inaczej patrzyło się na miłość, dwunastolatki nie miały dylematów miłosnych. Wydaje mi się, że byli na to za młodzi i po prostu nie przyszło im to do głowy

4. Odchodząc od tematu, wiecie, że wg tej osi Łucja w LCiSS miała 8 lat, KK 9, a PWdŚ 10? Ja dałabym jej około 15, ale to być może stereotyp zniekształcony przez film i wiek aktorki. Wydawało mi się, że pomiędzy 2 a 3 częścią był większy odstęp czasu.
5. Skąd oni mają takie informacje jak rok urodzenia bohaterów?

PS ...myślicie, że gdyby Narnia istniała dłużej to wymyśliliby tam komputery? Albo elektryczność? Albo ogólnie przestałaby być taka... średniowieczna (w pozytywnym sensie)? Bo mi się wydaje, że chyba nie.

Administrator

Co do tajemnicy... oni nie byli sami w Narnii, było parę osób jeszcze. Ale to może tylko ja, potrafię w wiele rzeczy uwierzyć i gdyby mój mąż takie coś powiedział i jego przyjaciele to potwierdzili to bym uwierzyła (po tym jak przekonali by mnie, że sobie ze mnie nie żartują).

Co do elektryczności... Nie wiem, ciężko powiedzieć. Mało jest powieści dziejących się w świecie gdzie jest i magia i technologia. Ale możliwe, że świat by się zmienił gdyby było mu dane jeszcze jakieś parę wieków. Czy na podobieństwo naszego? Ciężko powiedzieć. W świecie Jadis chyba postawiono bardziej na magię niż technikę. W drugiej strony - są powieści gdzie magia i technologia współżyją ze sobą dobrze.

A mnie wczoraj po "Lwie" zaczęło coś innego zastanawiać. Jak jest ze sprawą religii w Narnii? Znaczy wiadomo, Aslan, syn Właddcy-Zza-Morza i tak dalej, ale... pierwsi władcy byli chrześcijanami, to sugeruje "Siostrzeniec" o ile mnie pamięć nie myli. Rozumieli też kim jest Aslan, więc poniekąd rozumiem czemu chrześcijaństwa, rozumianego jako religia z naszego świata, nie ma w Narnii - nie było takiej potrzeby. Ale w ogóle istniała religia w Narnii? Wszystkie zasady, tradycje...Wydaje mi się, że w żadnej z części nie wspomniano o kapłanach czy czegoś tego typu. A może Narnijczycy nie potrzebowali tego? Aslan w miarę regularnie pojawiał się w Narnii (okej, raz na parę wieków, i tak częściej niż u nas Mruga

), Z drugiej strony w Biblii jest napisane, że Bóg też interweniował wiele razy, a Żydzi mieli kapłanów i całe mnóstwo przykazań i przepisów. A może to kwestia tego, że nie było potrzeby tworzenia struktur kościelnych, głoszenia "ewangelii" w Narnii bo "Aslanizm" był tam religią od początku?A i przecież sama Narnia, jako świat, przetrwał "tylko" dwa i pół tysiąca lat. Z drugiej strony przecież większość religii pogańskich w naszym świecie miało jakiś kapłanów ( np. druidzi w celtyckiej), choć to nie moja dziedzina i mogę się mylić. Jestem ciekawa, co o tym sądzicie?

Prawdziwy Narnijczyk

Dobry temat poruszyłaś. Też swego czasu się nad tym zastanawiałem i chyba coś wymysliłem. Czasami nie trzeba kapłanów, kościoła e.t.c. by w coś wieżyc i się modlić do danego Boga. Co do "Aslanizmu" to tak właśnie mogła brzmieć nazwa narnijskiej religii. W zadej z części nie ma nawet najmniejszej wzmianki o tradycjach narnijskich nie wspominając świecie jesieni (jużeli dobrze pamietam) no gwiazdce, krą w Narnii zapoczątkowoli zapewne Królowa Helena i Król Frank. Jeżeli się mylę poprawcie mnie Smile