Nasze narnijskie przygody

Władca Narnii

Ja jeszcze czułam się jak Zuzanna na obozie - podczas strzelania z łuku Smile

Narnijczyk

O! Przypomniało mi się cos!

W Bałtowie moja klasa strzelała z łuku. Co prawda nie poszło mi zbyt dobrze... Ale za to mój kolega za pierwszym razem trafił w sam środek. Może zaufał łukowi, może miał do czynienia z łukiem Zuzanny i jedną z jej strzał? Mruga

Władca Narnii

Och! To ja miałam tak samo... Z tym że im większa była presja, tym gorzej mi szło... Ale zamierzam ćwiczyć Smile

Najsympatyczniejszy 2010

No, ja wiem, ze Keirka strzelała z luku-mówiła mi Smile

Ja też w wakacje ćwiczyłam, kupiłam na Zamku w Malborku Very Happy

Jak bylam nad morzem strzelałam na polanie i w lesie z koleżanką.
Och, to było cudowne!!! Czasem myślałam, ze podniosę strzałę i nagle pojawią się przede mną drzwi..... Takie jak w SK....Albo wiatr powieje...
Niesamowite uczucie jest Smile

Władca Narnii

Ja dziś poczułam się bardzo narnijsko, kiedy tańczylam walca Very Happy

Tak sobie wyobraziłam, że tańczę z Edmundem, albo Piotrem nad brzegiem morza xD wiem odbija mi xD I tak mi lepiej szedł taniec. A cały czar prysł, kiedy kolega nastanął mi na nogę Jezyk

Nieco oswojony

Hm.. tez bym chciala miec okazję do takich fantazji Jezyk

pozdrów ode mnie stopę Very Happy

Narnijczyk

Hahaha, ode mnie też pozdrów stopę xD
Kiedyś miałam łuk u babci i tarczę, moja siostra zawsze strzelała, zanim pojechała na studia. Nie wiem jednak, gdzie te wszystkie rzeczy się podziały. Będę musiała sobie kupić...

Prawdziwy Narnijczyk

a ja właśnie od wczoraj mam łuk:) jeszcze nie strzelałam, bo dziś przez prawie cały czas oglądałam KK i dodatki do filmu, a później wypalałam rowki w końcach strzał (nie wspomnę o poparzonych palcach od rozgrzanego do czerwoności metalu... Jezyk

). po tym wszystkim było już ciemno...
ale to już chyba offtop:)

może opowiem moją inną narnijską przygodę
Parę lat temu, w piękną, zimową i pełną śniegu (co w moich stronach zdarza się już teraz bardzo rzadko) razem z siostrą i koleżankami postanowiłyśmy wybrać się na spacer do lasu. Było już ciemno, a atmosferę umilały padające wszędzie płatki śniegu. Wszystkie zafascynowane byłyśmy magią Narnii i byłyśmy w stanie oddać tak wiele, aby dostać się do tej przecudnej krainy... wciąż miałyśmy nadzieję, że nagle ujrzymy w środku lasu płonącą latarnię, która będzie dla nas znakiem znalezienia się w Narnii...
najpierw poszłyśmy na najwyższy szczyt w okolicy... droga była tajemnicza, wyobraźnia robiła swoje- wciąż miałyśmy wrażenie, że za którymś z ośnieżonych drzew kryje się faun albo mówiące zwierzęta... najmniejszy szmer był dla nas oznaką możliwego niebezpieczeństwa- zbliżającej się Białej Czarownicy, czy jej służących- wilków. Marzenia i wyobraźnia tak nas pochłonęły, że zapomniałyśmy o tym, kim tak naprawdę jesteśmy, gdzie jesteśmy i dokąd zmierzamy... wszystko pochłonięte było Narnią, tajemnicą i magicznym pięknem...
gdy dotarłyśmy na szczyt, przed moimi i jednej z moich koleżanki oczyma w odległej ciemności pojawił się nagle zarys jakiejś postaci. zamarłyśmy z przerażenia. nie mówiłyśmy ani słowa młodszej reszcie dziewczyn, żeby nie popadły w panikę... sytuacja stała się nieco dramatyczna, gdy nieświadoma sytuacji reszta dziewczyn chciała wracać do domu idąc w stronę, gdzie stała tajemnicza postać (wspomnieć muszę o tym, że nadal tylko ja ze starszą koleżanką widziałyśmy "tego kogoś")... z wielką chęcią okazania odwagi (na wzór rodzeństwa Pevensie) ruszyłyśmy w tamtą stronę. okazało się, że tajemnicza postać była tylko wyimaginowanym tworem- w tamtym miejscu stało niewysokie drzewo, które przez naszą ogromną wyobraźnię zamieniło się w groźnego człowieka.
w zasadzie na każdym kroku wycieczki "czyhało na nas jakieś niebezpieczeństwo". całe szczęście, nie było ono niczym więcej jak napędzane marzeniami o wielkiej przygodzie stworzenie wyobraźni.
dziwnym trafem, droga, która zazwyczaj doprowadzała nas z wysokiego szczytu do domu, poprowadziła nas w całkiem inną stronę. nie mogłyśmy wyjść z podziwu- rysowałyśmy na śniegu mapki, aby uświadomić sobie, jakim cudem "droga prowadząca na północ, zaprowadziła nas na zachód" (do dziś nie wiem, czy było to powodem kiepskiej orientacji w terenie czy czymkolwiek innym... ).
przez cały czas pochłonięte byłyśmy marzeniami z nadzieją, że nagle zobaczymy jaśniejącą latarnię i trafimy do Narnii...
pod koniec drogi, gdy zbliżałyśmy się już do domu, na ogrodzie pobliskiego gospodarstwa zobaczyłyśmy- płonącą latarnię! nie doprowadziła nas, oczywiście, do żądnej magicznej krainy ale sam fakt odnalezienia rzeczy tak wyczekiwanej był dla nas wielką uciechą... ujrzenie latarni podczas przepełnionego magią Narnii spaceru...

do dziś śmiać mi się chce przypominając sobie nasze emocje i przeżycia z tamtego, zdawać by się mogło niektórym- przeciętnego, spaceru. dla nas było to podobne do przejścia do Narnii- w marzeniach.:)to ta cudowna, magiczna atmosfera, chęć przygody i wyobraźnia, które nawet z najbardziej szarej rzeczywistości są w stanie utworzyć niesamowity, nadzwyczajny czas;)

EDIT:
ojj, przesadziłam. to wygląda jak jakiś funfic, tak przeraźliwie długie...

Najsympatyczniejszy 2010

Elaine, ja ci normalnie zazdroszczę tej przygody Wink

W sumie też przeżyłam podobną, ale nie na spacerze, tylko w pociągu Smile

W sobotę

Tak opisałaś swoją przygodę, ze cały czas miałam przed oczami ośnieżone drzewa, las, latarnię.......
Smile

Prawdziwy Narnijczyk

tygrysku, opowiedz nam, co przeżyłaś! jestem bardzo ciekawa...

PS właśnie wróciłam z "ogrodowej strzelnicy". szło mi całkiem całkiem, ale jeszcze muszę poćwiczyć Smile

Najsympatyczniejszy 2010

Opisałam moje przeżycia o tu:
http://www.narniawnas.fora.pl/inne,27/narnia-w-naszych-myslach-i-w-zyciu-codziennym,53-15.html

Zjedź na sam dół Elaine Very Happy

Aha, i nie wiem czy wiesz, ale pewnie tak, bo często o tym wspominałam: Na wakacjach takze strzelałam z łuku. Kupiłam na zamku krzyżackim w Malborku Very Happy

Nad morzem był las iglasty, często tam chodziłam i marzyłam o Narnii....
Smile

Prawdziwy Narnijczyk

już przeczytałam i odpisałam w tamtym temacie:)

Władca Narnii

Uwielbiam takie "narnijskie przygody' Very Happy

A dziś mi się śniło, że strzelałam z łuku. Nie wiem po co, gdzie i jak, ale pamiętam jak brałam strzałę za strzałą, nakładałam na cięciwę i strzelałam Jezyk

Jak ja chciałabym naprawdę móc sobie postrzelać!

Prawdziwy Narnijczyk

to mnie odwiedź! Mruga

na razie strzelam sobie tylko do tarczy ale chciałabym kiedyś móc strzelić do jakiegoś wstrętnego stwora w obronie kogoś dobrego... Jezyk

dziś czułam się prawie jak Zuzanna, gdyby nie fakt, że przez długi czas nie mogłam trafić do tarczy Laughing

ale idzie mi coraz lepiej:)

Władca Narnii

oj chyba odwiedzę Smile

No ale nie ma się co martwić - Zuzannie na pewno z początku nie szło aż tak wyśmienicie Jezyk

Trochę ćwiczeń, Elaine, i zostaniesz sławną łuczniczką Very Happy